Ο εξωγήινος φίλος μου ο Άλιεν
Το καλοκαίρι εγώ και η οικογένειά μου πήγαμε
στην Καβάλα. Εκεί που καθόμουν αμέριμνος στον κήπο του σπιτιού μου, είδα ένα
αυτοκίνητο να σταματάει στο απέναντι σπίτι. Από μέσα βγήκε μια οικογένεια
διαφορετική από εμάς. Εγώ σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι από μια μακρινή χώρα,
άγνωστη σε μένα.
Την άλλη μέρα αποφάσισα να πάω να γνωρίσω
τους γείτονες. Χτύπησα το κουδούνι. Ένα παιδί μου άνοιξε.
-
Καλημέρα!
Είσαι ο γείτονας;
-
Ναι, με
λένε Άλιεν.
-
Θέλεις να
κάνουμε παρέα;
-
Ναι, αμέ!
Γιατί όχι;
Όταν μπήκα στο σπίτι δεν πίστευα στα μάτια
μου! Όλα ήταν τέλεια! Τα ρούχα τους ήταν από γυαλιστερό ασήμι, οι καναπέδες
ήταν φτιαγμένοι από αστέρια ενώ το τραπέζι ήταν φτιαγμένο από ζελέ. Μου έκαναν
πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση όλα αυτά.
Την επόμενη μέρα εγώ και ο Άλιεν πήγαμε στην
παραλία για παιχνίδι. Μου μίλησε για τον τόπο του εκεί ψηλά στον ουρανό, για τα
λαμπερά αστέρια και το φεγγάρι. Είπαμε πολλά και πέρασε το καλοκαίρι. Ο φίλος
μου έπρεπε να φύγει. Τα μάτια μου βούρκωσαν. Μόλις ο Άλιεν με είδε
στενοχωρημένο μου είπε: «Θέλεις να έρθεις μαζί μου;» Ρώτησα τους γονείς μου κι
αυτοί συμφώνησαν ότι μπορώ να πάω ταξίδι μαζί τους για λίγες μέρες.
Μπήκα στο διαστημόπλοιο και ξεκινήσαμε. Δεν
πίστευα στα μάτια μου! Διαστημόπλοια, πλανήτες, το φεγγάρι, ο ήλιος λαμπερός
όπως πάντα! Όλα ήταν πανέμορφα! Οι εξωγήινοι με καλοδέχτηκαν φορώντας μου
ασημένια γυαλιστερά ρούχα. Περνούσα υπέροχα!
Ξαφνικά, μια φωνή ακούστηκε από το πουθενά
λέγοντας: «Απόστολε, ξύπνα! Σχολείο!»
Χαμ. Απ.
Στ’ τάξη 2014 - 2015